Koh Jum 9 t/m 11 december

Toen we in Koh Phi Phi voor boottickets zochten naar Koh Jum (ja, op het laatste moment nog) vroegen we het aan een jongen van een informatie bureau. Hij vroeg: 'waar naartoe?!' Nee, hij werkte hier nu al 4 jaar, maar van Koh Jum had hij nog nooit gehoord. Dat zegt wel iets over hoe toeristisch het daar zal zijn.
Bij een ander toeristenstandje was het geen probleem en hadden we binnen no time een ticket. En ook nog een half uurtje tijd om een duik in de zee te nemen, want wat verkoeling was wel welkom, dus perfecte timing.

AANKOMST
Na een heerlijke bootreis van anderhalf uur kwam we aan op Koh Jum. We hadden nog geen accomodatie geregeld, dus dat moesten we ter plekke nog even doen. De andere 4 mensen op de boot hadden dat wel al gedaan en werden met een longtailboat op plaats van bestemming gebracht. Wij werden in het midden van het eiland uitgezet.
We zagen 3 mogelijkheden die dichtbij waren, want door de hitte met een zware backpack en over het strand is niet ideaal.
De eerste had een mooie bungalow voor ons, maar het lag nogal ver van het strand, vergeleken met de rest. Het was meer een junglebungalow dan een beach bungalow, dus keken we nog even verder.
Vanaf de boot hadden we al hele schattige blauwe bungalows gezien, maar ik dacht dat die wel duur zouden zijn. De prijs was het zelfde, en we hadden eigenlijk geen zin om verder te zoeken in deze hitte. (Nee hoor, ik klaag niet over het weer.)

BUNGALOW
Dus sliepen we hier 2 nachten in een kleine bungalow met prachtig uitzicht op het strand. In de verte zie je Kon Phi Phi liggen. 'S nachts hoor je alleen de krekels en de zee, ultieme rust!

ABOUT KOH JUM
Ook wel Koh Jam of Koh Phu genoemd. Een totaal niet toeristisch eiland, en toen we hier voor er eerst over straat liepen voelden we ons nogal nagekeken. Dit was misschien ook wel zo, maar zelf waren we ook naar alle huisjes en hutjes aan het staren.
Het is hier zo anders dan de andere plekken waar we tot nu toen zijn geweest. Hier zie je echt hoe de mensen in Thailand leven. Hutjes die eigenlijk totaal geen bescherming bieden en waar de helft van het interieur buiten staat.
Ook is het geweldig om te zien dat kleine kinderen hier gewoon op brommers rijden. Niemand die zich daar zorgen om maakt, of bedenkt dat dit misschien gevaarlijk is.
De mensen zijn hier super vriendelijk en bijna alle kinderen zwaaien naar ons, echt super schattig!
Het is een moslim eiland en veel vrouwen lopen ook met hoofddoekjes. 'S aonds toen ik buiten zat kon ik de moskee horen. Ook kun je niet in elk winkeltje alcohol krijgen. (Wat eerder wel overal kon) Toen we in de eerste paar winkeltjes niks zagen dachten we dat dit misschien op het hele eiland zo zou zijn, maar dat was niet het geval.

WAT IS ER OP DINSDAG?
Toen we maandagmiddag een beetje over het eiland zwierven zagen we een heel leuk bakkerijtje, leuk voor ontbijt zeiden we beide. Stond er in grote letters dat het dinsdag's gesloten was. Heel jammer, dus hebben we dat maar op de planning van woensdag gezet.
Dus liepen we dinsdagochtend naar een andere eetgelegenheid die we de vorige dag hadden gezien. Hier zaten ook al mensen. We zouden al braaf ons slippers uit doen, wat hier de gewoonte is, werd er tegen ons gezegd dat ze gesloten waren. Dat zijn ze altijd op dinsdag. Hij wees ons naar het toeristische gedeelte waar we de vorige avond ook hadden gezeten, dat was wel open op dinsdag.

SCOOTER HUREN
De enige hele dag dat we hier waren hebben we voor een klein prijsje een scooter gehuurd. 2 scooters zelfs, want zelf rijden is toch leuker en voor 160 baht (ongeveer 4 euro) per stuk kon dat prima.
Eerst waren we al bang dat dit misschien ook niet op dinsdag zou kunnen, je weet het maar nooit. Ook wisten we niet goed hoe het zat met buitenlandse rijbewijzen. Dat we ons daar zorgen over maakten, daar lachen we nu heel hard om! Er werd niet eens naar een rijbewijs gevraagd. Misschien ook wel logisch, aangezien de kinderen ook gewoon op scooters rijden, maar toch. Verder deed ze ook heel relaxed over de betaling, dat kon na de tijd wel. We hoefden niks te tekenen, geen borg te betalen, geen paspoort te laten zien, helemaal niks! Alles op goed vertrouwen. Ook bij het terug brengen heeft ze niet eens gechecked of de scooters nog heel waren, ze heeft niet eens gekeken of we ze daadwerkelijk terug hadden gebracht.

TANKEN
We kregen de scooters met een lege tank, dus we moesten eerst tanken. Dit werd allemaal weer eens onduidelijk uitgelegd, dus ik zei dat ik wel even hulp nodig had.
Bij een soort van tankstationnetje moest je eerst je geld er in stoppen, dan op een groene knop drukken en dan tanken. Maar die groene knop en tanken moest tegelijk en ik stond me daar eerst te klungelen. Vooral omdat de man die me zou helpen helemaal niks deed, alleen me op al mijn fouten wees. Tsja, als je weet hoe het werkt is het heel makkelijk.. ook had ik geen idee voor hoeveel baht ik er ongeveer in moest gooien. Geen idee hoe duur de brandstof was, maar ook niet hoeveel een scooter zuipt. Dat mannetje zei dat ik maar voor 40 baht moest doen, maar of hij me echt begreep weet ik niet.
Wel heel grappig trouwens dat wanneer je aan het tanken bent er een grappig muziekje uit de automaat kwam.

HET EILAND OVER CROSSEN
Met de scooter zijn we het hele eiland over geweest. Het eiland is zo'n 10 kilometer lang. In het zuiden had je de 'pier' en was het het meest toeristisch. Wat inhoudt dat daar de 'boetiek' was, met een paar kledingstukken en je daar een paar toers kon boeken.
In het noorden was eigenlijk helemaal niks. We reden op een onverharde weg en kwamen veel natuur tegen met af en toe een hutje. Helemaal op het eind kwamen we bij het strand waar we een veel te duur wijntje hadden gedronken, (even duur als een scooter huren) maar we hadden er zo'n zin in!
De terug weg had mijn scooter er in de middel of nowhere geen zin meer in, lege tank.. toen er een ander scooter stopte vroeg ik of het ver was naar een tankstation. Ze zei ja, dus ging ik maar bij Tineke achterop en dan maar kijken. We konden hun wel volgen. Nog geen 30 meter verder op konden we bij local's wat brandstof halen. Haha volgens mij snapten ze de vraag niet toen ik vroeg of het ver was. Ik had mijn scooter dus maar even opgehaald en zo konden we weer verder.

DE AVONDEN
Zoals verwacht is hier 's avonds eigenlijk niks te doen. De eerste avond was ik buiten in een soort hutje met verlichting nog wat aan het schrijven, totdat het licht om 9 uur uit ging. Toen ben ik maar terug naar de bungalow gegaan.
De tweede avond deden Tineke en ik nog een biertje bij ons op het balkon en om half 9 hadden we nog wel zin in een biertje, dus zou ik die ophalen bij het gedeelte waar we ook gegeten hadden. Toen ik daar aan kwam was alles al donker en was het er leeg. Geen drankje meer voor ons dus.

BAKKERIJ
Het ontbijtje bij de bakkerij waar we zo'n zin in hadden viel een beetje tegen. Alle zoete broodjes die op de toonbank lagen zaten onder de dikke muggen met dikke pootjes. Andere muggen als we in Nederland kennen. Heel goor! Wel een stuk of 50. Dus deze broodjes vielen sowiezo ag als ontbijt. Ik ging safe voor een chocoladecake uit de koeling, die wel heerlijk was, maar natuurlijk niet echt de honger stilt. De cappucinno was niet te drinken, maar was niet zo erg als Tineke haar groene thee. Ze zei dat het naar zeewier smaakte en zo zaghet er ook uit. De plantjes hebben gelukkig wel genoten van ons thee en koffie.

OP NAAR KRABI
Met ons backpack hadden we nog een zweterige tocht over het strand en stenen naar de traveloffice. Daar zouden worden opgehaald met de taxi naar de pier, om vervolgens met 2 verschillende boten naar Krabi te varen. Hier ga ik volgende keer verder.

Hoe is het in Nederland? Wat mis ik allemaal?

X Ingrid