Phuket 1 t/m 3 december

Omdat internet en de computer vorige keer niet echt mee wilden werken komt hier mijn vervolg van het verhaal.

BEACHDAY
s'ochtends vroeg rond 8 uur aangekomen in Phucket. Op het station stonden allemaal taximannetjes klaar en we hebben ook niet verder gekeken naar de bussen, maar de makkelijkste weg gekozen door een taxi naar ons hostel te nemen. Daar aangekomen werden we super blij van ons mooie schone kamer en best wel breed bed. Een 6 persoonskamer voor ons tweetjes. Toen we op het bed ploften was het letterlijk 'pok!' Oké.. geen zacht matras dus, nou ja, beter dan de bus in ieder geval.
Eigenlijk zijn we daarna gelijk naar het strand gegaan en hebben daar de hele dag gelegen. Ons eerste strand dag, en was was het heerlijk! Blij dat er af en toe en grote wolk voorbij kwam, want soms was het echt zweten op ons bedje. Verkoeling van de zee was dan ook fijn.
Toen ik op een gegeven moment in slaap was gevallen en Tineke een ommetje aan het maken was, werd mijn slaap woest verstoord door een tropische regenbui.. dat was even schrikken haha!
Terug naar het hostel, even op frissen, kennis maken met een jongen die toch bij ons op de kamer was geplaatst, om vervolgens bij een tentje aan zee wat te eten.

VAKANTIE OORD
Het gedeelte waar wij zaten op Phucket is absoluut niet het backpackgedeelte. (Kamala, in het midden van het eiland, dicht bij de zee) Er waren veel oudere stellen en gezinnetjes met kinderen. Weinig backpackers te bekennen eigenlijk. Dan moet je meer in Phucket town zijn wat in het zuiden van het eiland ligt, maar dit vonden we eigenlijk wel prima.
's avonds hebben we een biertje gehaald bij de supermarkt en deze op het balkon van ons hostel op gedronken. We hadden goede , oude muziek van een kroegje verderop, dus we vermaakten ons wel. We moesten toch nog van alles plannen voor hostels op kon phi phi en even lekker bij schrijven in ons dagboekje.

BUSSEN, TAXI'S EN HELPENDE MENSEN
We hadden gevraagd hoe we het best bij het national park Khoa Phra Thaeo konden komen en er werd ons verteld dat er een bus ging voor een laag prijsje van 40 baht. Toen we de bushalte hadden gevonden was het maar wachten op de bus, want aan tijden doen ze hier niet. Toen er na een half uur wachten een bus voorbij reed en niet stopte gingen we toch maar op zoek naar een taxi. Van alles geprobeerd, maar het beste bod wat we kregen was 600 baht. Dit vonden wij als lowbudget backpackers gewoon te duur, vooral omdat we wisten dat er een bus ging die ons tot de helft kon brengen.
Terug bij de halte stond er nu nog iemand te wachten, dus op goed geluk! En ja hoor, er kwam een local bus langs. Het best te omschrijven als een pick-up truck met banken achterin en een kap eroverheen. Bij het monument moesten we eruit. Een Engelse jongen die hier al 2 jaar woont had ons geholpen, want de chauffeur verstond geen woord engels. Ook heeft de jongen ons verder geholpen naar het park. Hij moest zelf ook met de taxi en had geregeld dat we voor een goed prijsje bij het park afgezet zouden worden. Zelf betaalde hij de taxi ook mee! Weer een goeie deal dus! Ook omdat de taxi chauffeur maar 300 wilde hebben ipv 350. Hij wou het klein geld niet hebben. Heel vreemd, maar Zelf weten.

TROPISCH REGENWOUD
Op naar de waterval Bang Pae. Het eerste stuk pad was makkelijk begaanbaar. Toen we bij de waterval waren ging het pad door in een pad zonder mooie trappetjes of betonnen paadjes. Dus echt klimmen en klauteren. Iedereen ging bij de waterval terug, maar wij gingem verder en andere mensen volgden ons later ook. Maar deze haak ten later ook weer af, wij gingen stoer door. Na heel wat gezweet en geklim waren we blij dat we verkoeling konden vinden in een soort meertje waar we langs kwamen. Hierna hadden we weer alle energie om door te gaan. Benieuwd waar de andere waterval zou zijn. Na nog heel lang door te zijn gegaan en toen het pad steeds slechter werd hebben we toch maar besloten terug te gaan. Het woud is 23 km2 groot en we hadden geen idee hoe lang deze route was, of waar we uit zouden komen. Ook was het al 5 uur, dus over een uur zou het donker zijn.
De terugweg was iets gestresster dan de heen weg, het pad was vanaf de andere kant moeilijker te zien en de heenweg hadden we soms moeten kiezen, dus nu hopen dat we de goede route terug zouden nemen. Gelukkig liet mijn richtinsgevoel me niet in de steek en was ik elke keer blij dat ik stukken van de route herkende.
6 uur waren we weer bij de waterval en waren we opgelucht. Nu zouden we er bijna zijn en kon er niks meer mis gaan. Het begon al te schemeren, dus we hadden ook echt niet later terug moeten gaan.
Toen we een trapje af gingen hoorden we wat geritsel, ik ging even kijken, maar zei tegen Tineke dat we beter door konden lopen. Toen we het woud uit waren heb ik pas verteld dat het een slang was. Vond het niet nodig Tineke onnodig bang te maken op dat moment haha.

NOG MEER HELPING PEOPLE
Daar liepen we dan in het donker, op naar de weg om daar hoop ik een taxi te vinden. Maar er kwamen 3 Thai op een brommetje met zijspan langs die gebaarden of we mee wilden rijden. De communicatie was weer eens lastig.. maar natuurlijk wilden we dat! Overvol reden we verder. Na een heel eind waren we bijna bij het punt waar de bus ons eruit gezet had, dus hier moesten we zijn. Maar opeens reed hij van de ene weg helft zo over de ander. Kwam er een tegen liggende auto wel heel erg dichtbij en misten we op een haartje een andere brommer. Zo kwamen we tot stilstand in de berm. Wonder boven wonder dat niemand iets mankeerde!
Wat er precies was gebeurd weet ik niet. Iets met met een lekke band en de brommer niet meer onder controle kunnen houden.. hun vonden het heel erg voor ons en verontschuldigden zich steeds, terwijl super blij met hun hulp waren en het juist heel erg voor hun vinden!
Ze wilden geen geld, maar dit vonden wij wel nodig. Nog heel erg bedankt natuurlijk en toen liepen we het laatste stukje verder.

WAT ETEN WE VANDAAG?
In het dorpje of stadje waar we nu waren gingen we wat eten. Want nogal logisch dat we een beetje hongerig waren na alleen maar een ontbijd en een half zakje hips en een zware klimtocht. Dit plek was absoluut niet toeristisch dus was het moeilijker iets te vinden.
Toch een plekje gevonden langs de autoweg met een Thaise kaart zonder prijzen. Gelukkig hadden ze ook een Engelse kaart, maar was nog steeds moeilijk kiezen. Op goed geluk iets met is en rijst besteld en een biertje. De vis was een soort kibbeling, de rijst was rijst in water en ons biertje hebben we nooit gekregen. Ach, misommunicatie haha.
Ze stelde voor dat we er nog wat groenten bij zouden nemen en dat was een goed idee. Veel goenten eet ik hier niet namelijk. Een soort spinazie met grote stelen in knoflook. Ja ik vond het lekker!
Iedereen was heel nieuwsgerig hoe we dit gingen eten (op de Nederlandse manier). We waren een echt attractie voor deze mensen.

VERVOLG VAN DE TRIP
Om een lang verhaal kort te maken (wat nu eigenlijk al niet meer kan)
De bus reed niet meer en taxi's waren er 's avonds ook niet. Dus het enige wat we konden doen is lopen en hopen. Nog 10 km van ons hostel.
We hadden dit nog geen minuut geleden besloten of uit het niks stopte er een auto. Waar we heen moesten en of we mee wilde rijden? Jeetje wat een geluk weer!
We hebben een leuk gesprek gehad en ik ben te weten gekomen dat veel Thai op 5 december, wanneer hun koning jarig is, een geel T-shirt dragen en een kaars voor de koning branden.
Hij heeft ons vlakbij ons hostel afgezet en wilde absoluut geen geld. Wij zijn hun gasten zei hij, dus daar hebben we het bij gelaten.
Ik weet niet hoe we zonder deze mensen 'thuis' gekomen waren, daar ik ben ze hartstikke dankbaar voor. Wat een lieve mensen! Had ik dat al eerder gezegd? ;) Daar kunnen we in Nederland echt wat van leren!

PHUKET TO KOH PHI PHI
Van een niet zo toeristisch gedeelte in Phucket zijn we naar het party eiland Kon Phi Phi gegaan.
Omdat we een bootticket hadden gekregen die we niet betaald hadden, maar ook niet oor ons was bedoeld hebben we in ons hostel een ander ticket geregeld. 13.00 vetrekken, dus nog 2 uurtjes op het strand rond gebracht.
Een kleine anderhalf uur hebben we er over gedaan om bij de haven te komen. Dit door de drukte van het verkeer in Phucket Town en een tussenstop om anderen op te halen.
De boot waarmee we gingen was verre van luxe, maar niet zeuren, want we hadden een stoel, het was niet druk, en móchten we zinken, dan was er vast wel een reddingsvest dat niet stuk was.
De zee was niet heel rustig, dus het hobbelde nogal. In het begin wel relaxed, maar later in het benauwde hok had ik toch even een frisse neus nodig. Ik heb niet zulke zeebenen als ik zou willen.
17.30, een uur later dan aangegeven kwamen we aan op het eiland. En daar gaat mijn verhaal de volgende keer verder.

Voor de mensen die het niet weten. Tineke heeft ook een blog: tinekeinazie.reismee.nl voor haar belevingen en tegen de verveling ;)

Dikke kus vanaf regenachtig Koh Phi Phi :(